Individuele Coaching


Herken je dit?

-Je bent weer eens in een sombere bui en hebt nergens energie voor en ook nergens zin in. En dan is er ineens zo’n moment dat je denkt “oh maar daar komt m’n rotgevoel vandaan, het is immers bijna weer de verjaardag van m’n zusje die is overleden toen ik net het huis uit was.” Gewoon maar niks van aan trekken, het gaat wel weer over. En ja hoor, na een paar weken gaat het weer oké en heb je weer zin om dingen te ondernemen en op te pakken.” Toch realiseer je je dat je meer tijd nodig hebt om de draad weer op te pakken dan toen je jonger was. Nu je de 50 gepasseerd bent voelt het alsof de somberte langer en dieper blijft hangen. Hier ben je wel wat bezorgd over.

Herken je dit?

-De buurvrouw van verderop is plotseling overleden. Ze was nog niet zo oud, 70 jaar zie je in de advertentie staan. Maar het eerste wat jij denkt is “Dat is wel 20 jaar ouder dan mijn moeder werd”. En natuurlijk vind je het verdrietig en ga je naar de begrafenis maar je eigen verdriet van lang geleden komt weer helemaal boven en het kost je moeite om de normale dingen te doen, je gedachten vliegen alle kanten op. Ook voelt het net weer wat zwaarder dan de vorige keer toen je zo’n soort bericht las, alsof het langer duurt voor je weer door zo’n periode heen bent, dit moet niet erger worden denk je, straks blijf ik er nog in hangen.

of dit?

-Nu je met het ouder worden ook vaker geconfronteerd wordt met het overlijden van een vriend/ vriendin die je dierbaar is, lijkt het alsof dit verdriet steeds heftiger wordt en het lijkt ook lastiger om het een plek te geven. Je wilt graag verder met de dierbare herinneringen aan de overledene in je hoofd maar in plaats daarvan voel je een enorme zwaarte die ook nog eens langer duurt nu je dit vaker meemaakt. Ineens realiseer je je dat dit de komende jaren vast nog erger gaat worden, hoe ga je dit in vredesnaam volhouden? Want dan komt er een moment dat er wel heel veel zwarte weken zijn.


-Je hebt een uitnodiging gekregen voor een feest omdat de zoon van je vriend zijn diploma krijgt. Je gedachten gaan terug naar de tijd toen je zelf zo oud was en je realiseert je ineens dat jij toen je zusje verloor. Je voelt dat dit je raakt, het maakt je verdrietig en het kost je moeite om hier niet in te blijven hangen. Daarnaast merk je dat je steeds vaker n.a.v. doodgewone gebeurtenissen dit soort gedachten hebt. Het kost je steeds meer moeite om positief naar je omgeving te kijken terwijl je dat toch echt wel heel graag wilt en probeert. Heb je het verdriet dan toch al die jaren teveel weggestopt en lukt dat nu niet meer?

-Je bent de 50 gepasseerd en je kinderen zijn het huis uit, dus nu heb je lekker de tijd voor leuke dingen. Maar je merkt dat je dat niet makkelijk af gaat. Juist doordat je meer tijd hebt, ga je piekeren en gaan je gedachten terug naar je verleden. Het overlijden van je moeder, het verdriet en de altijd voelbare somberte van je vader, het blijft maar malen. Je hele leven al, ook in moeilijke momenten, heb je je voorgenomen om te blijven genieten van al het moois dat er wel is, maar je merkt dat het steeds meer moeite kost om positief te blijven. Daarnaast voel je je ook nog eens schuldig naar je kinderen toe omdat je vindt dat zij geen last moeten krijgen van jouw jeugd. De laatste tijd vraag je je echter af of je verdriet mogelijk meer sluimerend aanwezig is dan je altijd hebt gedacht. Hier zal je wat mee moeten, je kinderen zijn ook niet gek, ze vragen steeds vaker of het wel goed met je gaat.

 

Hoe zou het voor je zijn als:

  •  Je je weer oké zou voelen ook als het de periode is waarin je zusje destijds overleed?
  • Er  vooral  fijne herinneringen opkomen als je aan je dierbaren denkt i.p.v. dat je eigen verdriet steeds boven komt drijven?
  • Het wat minder zwaar voor je voelt wanneer er weer eens een dierbare vriend overlijdt, zodat er ook wat licht blijft schijnen in deze weken en jij makkelijker door deze periodes heen komt?
  • Je positief  in het leven kunt staan met oog voor al het moois wat er is en dat   je oude (weggestopte)  verdriet je hierbij niet in de weg staat?
  • Je gedachtes vooral gericht zijn op alles wat nog voor je ligt en je je daarop kunt verheugen? En je zin in het leven kunt overbrengen op je kinderen?

Dat is mogelijk met  het traject Geef oude rouw een plek.

 

In een traject van 6 sessies (van een uur) gaan we samen aan de slag. Wat we gaan doen:

  • Allereerst  bespreken we je persoonlijke  rouwervaring  en daarnaast de impact op het gezin/familie. 
  • Vervolgens onderzoeken we wat je achteraf gezien gemist hebt, nu je er op terugkijkt en de impact die dit op je had. 
  • We gaan na welke relatie er is met je latere keuzes en bespreken in hoeverre je hier nog steeds door wordt beïnvloedt en wat je vanaf nu graag anders wilt gaan doen. 
  • Je leert je eigen valkuilen  herkennen zodat de somberte je niet meer overspoelt en jijzelf invloed uitoefent op je stemming  waardoor  je weer oog hebt voor de mooie dingen die er zijn in je leven,  zowel nu als in de toekomst. 
  • Verder gaan we met behulp van het luisteren naar muziek en ademhalingsoefeningen onrust en spanning en je hoofd te lijf, je leert hoe jijzelf hier actief mee aan de slag kunt. 

 

Ook is er de mogelijkheid om een nog een verdiepingstraject te volgen van vier extra sessies. 

Aan het einde van dit traject kun je naar je oude rouw kijken zonder dat dit je overspoeld met  sombere gedachtes en is er weer ruimte voor juist de mooie herinneringen uit je jeugd. Ook weet je hoe je zelf actief invloed kunt uitoefenen op je stemming waardoor je leven weer licht en energiek voelt en je weer geniet van alle mooie dingen om je heen, met een positieve blik naar de toekomst.

 

De investering voor het traject Geef oude rouw een plek bedraagt 420 euro, het verdiepingstraject is 280 euro.